Tevhît nûru indi cana; Gül içinde nâr bendedir!.. Her bir günüm ayân sana; Zarar bende, kâr bendedir!.. Ne kulpu var, ne direği; Eler durur gök eleği!.. Sensin veren her dileği; Kolay bende, zor bendedir!.. Senden olur lütûf, ikrâm; İnce ölçü, ince n...
Gözümü gönlümü büyüleyen yar, Ruhum benden bizar intizarı var, Bir ömür kapında köleliğim var, Vefama karşılık sal beni dünya. Artık defterinden sil beni dünya. Ömrüm yaz kış derken nasıl güz oldu, Daha anlamadan baharım soldu...
K ahve kenarında dolmuş beklerken ister istemez orada oturanların konuşanlarına tanıklık ettik. Birisi şöyle diyordu: - Ben senin dediğin o adam gibi namaz kılmıyorum ama, onun yaptığı kötülükleri de yapmıyorum. İddia ediyorum ki, benim kalbim onunki...
Bakma sen… Yeryüzünün, fitneyle dolduğuna, Cehâletin, bu kadar cesaret bulduğuna; Bakma sen.. Zâlimlerin hükümrân olduğuna; Firavunlar, Kârunlar, Berzah’ta beklemede, Hepsi hesap verecek, o Büyük Mahkeme'de… Bakma sen....
Kim oynadı bu kadar insanın ayarıyla Vahşeti görüp canı yanmayan insan değil... Coğrafyama kan düşmüş sen -ben kavgası hâlâ Ruhu acır insanın tek acıyan can değil... Nedir; bu değerlerin ruhunu emen nedir Normal seyri içinde akan bir zaman değil...
Üniversiteye kadar doğduğu kasabada okuyup, üniversite için İstanbul’a yerleşen bir doktor, büyük şehirli olduktan yıllar sonra kendisiyle yapılan röportajda şunları söylüyordu: “İstanbul’a ilk geldiğimde her ambulans sesi duyduğumda üzülür, ardından...
Bir muhafız gibi hep başucunda, Gizli hazine sanki el avucunda, Umudun bittiği yarın ucunda, İmdada yetişen bilektir dua. Dua sığınmadır Hakk’a yakarış, Teslimiyet tazim niyaz yalvarış, Sonunda güldürür beklenen varış, Mahbub’a taşıyan melekt...
Uyan artık ey insan! Güvenme hiç yaşına, Hüküm kesinleşince, îtirazlar boşuna. Oyun bitmek üzere, uzatmaları dahil, Yemin ediyorum ki; çok dakiktir Azrâil.. Hiç mi uyandırmıyor, seni bunca âfetler, Bu şehvet yangınları, bu azgın cinayetler? Hiç mi uy...
