Bir başkasının hüznünü, kederini, mahrûmiyetini düşünmeden gülmek, sevinmek ne kadar düşüncesizce ve bencilceyse, başkalarının kendi hüznü, kendi kederi ve kendi mahrumiyeti sebebiyle, sürekli üzgün, mahzun ve mutsuz olmasını veya öyle görünmesini beklemek de bir o kadar düşüncesizce ve bencilcedir.
Sözlerim hep sanadır, sanma ki gayrıyadır! Yâr’da yok olmamışa, Yâr’inden ayrıyadır! Bir başkasının hüznünü, kederini, mahrûmiyetini düşünmeden gülmek, sevinmek ne kadar düşü...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!