Ağzım açık kaldı. Her zaman kedi ile köpek gibi kavga eden bu iki komşunun bu davranışı beni hayretler içinde bıraktı. Güzel bir şey ama hiç de normal değil. Hanıma döndüm: “Dünya ne kadar değişmiş hanım, dedim.”
Hanım başka bir kanala geçti. Akşamki diziyi izleyemeyenler için gündüz tekrarı var. Bizim hanım akşamdan izlese bile gündüz sağlamasını yapar. Hepsi şiddet dolu diziler: Ya vurup kırıyor veya kurşuna diziyor… Belki de bu diziler böyle şiddet olaylar
Benim anlatmak istediğim konu kayısı değil... Elbette o da önemlidir ama benim kızdığım konu “zirai don” oldu, diyerek bize her şeyi pahalı yedirmek isteyenlerle ilgilidir. Sözüm, “tavuğun şurası dondu, ineğin burası dondu” diyerek bizi kazıklamaya ç
Biliyorsunuz, o köpek fırsat buldukça bizim paspası pisler, biz de karanlıkta üstüne basarız. Bir şeyi denemek istedim: Kapının önündeki paspası götürüp uzağa koydum. Benim maksadım, köpeğin niyetini anlamaktı... Köpek, ilk fırsatını bulduğu anda gid
Televizyon haberlerinde dinledim: İlk gün İstanbul’da 187 sahte dilenci yakalandı... Sahte dilenci nedir yahu? Diplomalı dilenci mi var? Bence bütün dilenciler sahtedir, sonun bakın, hiç birinin diploması yoktur. Ben bunu kimseye anlatamadım. Sahte d
Arkadaşla vedalaştık, sonra düşündüm: Küçük bir bardak çay yirmi beş lira... Ben Cafe Ahmet’te on lirayı çok buluyordum, bu çayın nesi yirmi beş lira eder? Bu genç öğrenciler bu çayı nasıl bu fiyata içer? Bardaklar durmadan dolu gelip boş gidiyor. Ta
Eve geldim. Hanım beni selam ve safa ile karşıladı. O zamanlar öyleydi... Tam üstümü değişirken bir şeyin yok olduğunu fark ettim: Cüzdanım yok... İçinde çok önemli bir şey yoktu ama aptal ve saf yerine konmuş olmam cüzdanımın yokluğundan daha çok do
Her adım atışımda dizlerimden “tık” diye sesler geliyor, sızlıyor da… Arkadaşlardan biri “paça çorbası” tavsiye etti: “Her gün paça çorbası içiyorum” dedi… Ben de paça çorbasını severim, hanım da… Ama uğraşmak zor olduğundan hanım hep tarhana çorbası
Ertesi gün bir kilo muz aldım, Necati’nin ziyaretine gittim… Yoğun bakıma kaldırmışlar: “Çıkar mı çıkmaz mı bilmiyoruz” dediler. Üzgün bir şekilde geri döndüm. Muz poşeti elimde öylece sallanıyor… Otobüse bindim, yeğenim Çetin’i düşündüm. Şemsiyenin
Necip‘in keyfi yerindeydi, telefona da türkü sesleri geliyordu. İyice merak ettim: “Ne korosu bu Necip?” “Abi, bir konser hazırlığı yapıyorum, bir belediye bulup konser verebilirsem bu dar evden kurtulacağım… Gece gündüz hazırlanıyoruz, üç günde beş
