Amerikalı bilim adamları zürafanın doğumunu izliyorlar. Yavru doğar doğmaz yere düşüyor. Sağlıkla hayatına devam ediyor. Bir dahaki doğumda yavrunun yüksekten düşmesi ona zarar vermesin diye yumuşak bir döşek hazırlıyorlar. Ne mi oluyor, zürafa yavru
Ölümüne emaneti taşıyanın ömrü, buraya kadardı. Vazifesini tamamlamanın huzuru ile varlık sahnesinden çekildi. Biliyordu; öleceğini bile bile buraya kadar gelişin hikmeti, sedef içinde saklanan incinin hayatına sebep olmaktı. Biliyordu; ölmek yok olm
Toprağın emeklerimizin karşılığını cömertçe verişi, tekrar ekip biçmeye dâir şevkimi çoğalttı. Toprağa bu husûsiyeti veren Allah, rızâsı uğruna gösterdiğimiz gayretleri kim bilir nasıl da şânına yaraşır bir keremle karşılayacaktı. O’na lâyık olamazdı
Mâdemki kişi dilinin altında gizli, o hâlde dili, iyiye ve güzele raptetmek gerekir. Hâliyle, kavliyle iyi ve güzeli cem etmiş bir nesil istiyorsak, nezâket ifadeleriyle çocuklarımızın dillerini süsleyelim. Diliyle gönüller îmar eden, özür merhemiyle
Kadınlar kocasıyla anlaşamaması durumunda, boşanma kararı alma düşüncesiyle, devrin yaşayan genel-geçer kurallarından hareketle, bavulunu toplayıp babasının evine çıkıp geliyor. Bu durum kabul edilemez, büyük bir hatadır. Çünkü kadın ve koca arasında
Köle: Para ile satın alınan. Köle: Efendisinin emrine âmâde yaşayan. Köle: Efendisi tarafından âzâd edilmedikçe ona bağlı kalan… Köle: Sen affetmedikçe dünyada huzur, âhirette serinlik bulamayan… İşte son sırada zikrettiğim, modern zamanın köleleridi
Muhterem Okuyucularımız; İnsan denilen varlık tam bir muammâ… Bu dünyada yaşadığımız müddetçe bize gayb olarak gelen bir âlemden, Bezm-i Elest’ten gelen… Bedeni çamurdan şekillendirilip rûhu ilâhî nefha ile şereflenen… Safha safha birçok zorluklarda...
Hikâye olunduğuna göre Kûfe’de duaları kabul olunan bir grup insan vardı. Kendilerine bir vâli tayin olununca, bunlar onun helâki için dua etmekte, o da helâk olmaktaydı. Abdulmelik b. Mervan tarafından Haccâc, Kûfe’ye vâli olarak gönderilince, duası...
Muhterem Okuyucularımız; Daha önce bir yazımızda “Herkesin Bir Dâveti Var!” başlığını atmış ve şöyle demiştik: “Bütün eşya, nefsimiz ve şeytanlar, insanı her türlü lehviyyâta, mâlâyânî ve nefsânî arzulara dâvet ederken, Cenâb-ı Hakk’ın da bir dâvet...
“İlâhî, ente maksûdî...” Daha ötesi var mıydı? Evine, çoluk çocuğuna yaptığı her bir hizmet, sevap olarak hanesine yazılıyordu. An gelip atarlandığı olurdu tabi. Top gibi katlanıp köşe bucağa atılan çoraplara kızar, kapağı açık bırakılmış kremlere, ş
