İnsan kalbi eğitilmediği, terbiye edilmediği müddetçe kaygı ve endişeye meyillidir. Bu kaygılar bazen o dereceye varır ki, kişi kalbi duracakmış gibi huzursuz olur. Yaşamanın bu huzursuzluğundan kurtulmanın tek yolu aşk-ı ilâhîdir. Aşk şarabının tesirine, yani ilahî feyizlere muhatap olan gönül “ne oldum”, “ne olacağım” gibi endişelerden kurtularak manevi huzura erişir.
Ziya Paşa’nın Terkîb-i Bend’inden İnciler -I Sâkî getir ol bâdeyi kim mâye-i candır Arâm-dih-i akl-ı melâmet-zedegândır Saki, canın mayası olan ve kınanmaktan yorulmuş kimselerin aklına s...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!


YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!