Kur’ân-ı Kerîm bizim hayat damarımız. Tutunacağımız iki sağlam kulpun birincisi. Hayatı yaşanılır kılan bütün güzel hasletlerin kaynağı... İsrâ sûresindeki “Biz Kur’ân’dan öyle bir şey indiriyoruz ki o, mü’minler için şifa ve rahmettir.”1 âyetini ok...
Yüce Kitabımız Kur’ân-ı Kerim, kâinatın fihristi ve bütün varlığın istikamet rehberidir. Kur’an, insanlık için yegâne reçete ve tek kılavuzdur. Kur’ân-ı Kerim’deki sûrelerin ve her sûrede geçen ayetlerin hatta her kelimenin sıralama şekli bir hikmete...
Hicr sûresinde şöyle buyruluyor; “(Allah’ın azabından korkup rahmetine sığınan) takvâ sahipleri, mutlaka cennetlerde ve pınar başlarında olacaklar. (Onlara) “oraya emniyet ve selâmetle girin” (denilir.)
Hûd sûresinde şöyle buyruluyor: “O halde seninle beraber tövbe edenlerle birlikte emrolunduğun gibi dosdoğru ol! Aşırı da gitmeyin. Çünkü O, sizin yaptıklarınızı çok iyi görendir. Zulmedenlere meyletmeyin; sonra size ateş dokunur (cehennemde yanarsın
Tevbe sûresinde şöyle buyruluyor: “Mü’min erkeklerle mü’min kadınlar da birbirlerinin velîleridir. Onlar iyiliği emreder, kötülükten alıkoyarlar, namazı dosdoğru kılarlar, zekâtı verirler, Allah’a ve Rasûlü’ne itaat ederler. İşte onlara Allah rahmet
İnsanın iki cihanda pişman olacağı husûsları bildiren âyetler içinde âhirete müteallik olanlar üzerinde ayrıca durmak gerekiyor. Çünkü oradaki pişmanlığın sahibine bir faydası yok. Burada öncelikle nedametin başlangıç noktasına dikkat çekmek, sonra
Bir gün Allah Kelâmı’nın huzûruna durduğumda, Hûd sûresindeki “İbrahim cidden yumuşak huylu, bağrı yanık ve kendisini Allah’a vermiş (bir peygamber) idi.” meâlindeki âyet-i kerîme beni sarsıyor. Çünkü bu âyet-i kerîmede her zaman örnek alınacak bir
Cenâb-ı Hak neleri sevdiğini ve sevmediğini yahut da hangi sebep ve vâsıtalarla kullarını seveceğini pek çok âyet-i kerîmede beyân ediyor.1 Bunlardan birinde, Âl-i İmrân sûresinde şöyle buyruluyor: “(Rasûlüm) de ki; Eğer Allah’ı seviyorsanız bana tab
Kur’ân-ı Kerîm topyekün insanlığa seslenir; “rahmet” oluşu bütün akıl sahiplerini şâmildir. Nitekim bir âyet-i kerîmede “Bu (Kur’an), bütün insanlığa bir beyândır; takvâ sahipleri için de bir hidayet ve bir öğüttür.”1 buyrulmuş, başka bir âyette ise
Kur’ân-ı Kerîm, nüzûlü tarihinden kıyamete kadar insanlığı irşâd edecek hidâyet rehberi. Bu itibarla her âyeti, dikkatle değerlendirmek durumundayız. Ahkâm âyetleri gibi, ahlâkî erdemleri işâret edenleri de, mücmeli ve mufassalı da, tarihî misâlleri
