13- 14 yaşlarında, enkaz altında kısa süre kalmış bir hanım kızımız 2 gün sonra, genel durumu da aslında iyi gözükmesine rağmen “dün geceden beri sağ ayağımı hissetmiyorum, sadece karıncalanma var” diyerek geldi. Ortopedi hocamız da hemen yanımızda,
Virüs dediğimiz bir âlem, ama sahiden bir âlem. Canlı mı değil mi? sorusuna bile cevap verilemiyor. Bir zarf ve içinde bir parça genetik materyalden oluşuyor. Tek başına çoğalma yeteneği de yok. Gidiyor bir hücreye yapışıyor, genetik sistemine dâhil
Âlemde rastgele iş yok, her şey hesapla, vaktinde, kıvamında oluyor. “Kem âlât ile kemâlât olmaz” diyen çok doğru demiş. Aletin, malzemenin kaliteli olması şart ama vaktin zamanın da tam ayarlanması lâzım. Hele ki ortaya çıkacak olan sıradan bir eşya
Elimizi, kolumuzu ister uzatırız ister katlarız. Ağzımızdaki lokmayı beş ya da on kere çiğnemek, tercihimiz dâhilindedir. Unutsak, ihmal etsek kayda değer bir bedeli olmaz. Peki, kalbimizin çalışma ritmi? Kontrol bizde olsa dakikada en az 60 kere v
Hekimlerin günlük mesailerinde yeni bir iş çeşidi var 8-10 senedir. Laboratuvardan alınan sonuçlara “Google”ın yaptığı yorumun dışında bir şeye hastayı ikna etme işi.
Eskilerin meşhur sözlerindendir, “zarfı bırak, mazrufa bak” derler. Eğer insanın cildini sadece zarfı kabul edersek büyük haksızlık etmiş oluruz. Evet derimizin bir faaliyeti de ambalaj gibi vücudumuzu sarıp sarmalamak ama emin olun daha pek çok faal...
Normalde genetik özelliklerimiz annemiz ve babamızdan gelen bilgilerin belli oranlarda harmanlanması ile oluşur. Hücrelerin çekirdeklerinde kayıtlı bilgiler ışığında insan oluşur. Boyu- posu, saçı- gözü gibi her şey tabiri caizse kaderin icrası buray
