İnsan nefeslerine sahip çıkmalı. O nefesler son nefesle mühürlenecek iman tohumunun nüvesidir ve beden kabuğunda saklanan bu nüve mahşer sabahına doğan insanı ya bahara çıkan koca bir iman çınarı veya yanmaktan başka işe yaramayan kuru kütük haline getirecektir.
İnsanın hayat serencamı ilk insanın yaratılması ve ona ruh üfürülmesi[1] ile elest bezminde başlar. Tüm insanların ruhları bu dönemde yaratılmış, kader sırrı icabı her insan farklı zamanda d...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!