Azığım da azalmaya yüz tutmuştu. Gittiğim yerde yeteri kadar nevâle var mıydı? Etrafı güvenli miydi? Emniyet tedbirleri alınmış mıydı? Ortamın ısısı, havalandırması, temizliği ilh. ne durumdaydı? Tabi ya! Pek nazlı idim ben! Hem de gözbebeği! İki kâi
Birçok bebek, doğumhaneyi aşırı aydınlık ve soğuk olarak hatırlıyor. Dokunuşların kaba olduğunu vurgularken; popoya sert darbeler, baş aşağı tutulmalar ve diğer tıbbî müdâhaleleri acı olarak algılıyorlar. Yumuşak dokunuş ve sesleri olumlu hatırlıyorl
Hüdâyî Kız Kur’ân Kursu mezunlarından Kırgızistanlı genç bir hanım, oruç ibadetinin muhabbetini kalbine ninesinin yerleştirdiğini şöyle anlatmıştı: “Ninem, Ramazan ayına beş-altı ay öncesinden hazırlanmaya başlardı. Köyümüzde meyve hasadı yapılırken
Her gece nefsini beslemek adına değil, teheccüd vaktinin mânevî ziyafetinden hissedar olmak için düzenli uyanmayı öğrenen kul; artık bu güzel hasleti devam ettirmek için çabalar. Midesi aç kalmasın diye muazzam sofralar kurmak için uzun vakitlerin ha
Arife çiçeğini hiç duydunuz mu? Yok, yok bildiğiniz açan bir çiçek değil bu. Hattâ Arefe günü açan bir çiçek de değil... Ecdadımız, Arefe sabahı bayramlıklarını giyip tertemiz kıyafetlerle sokağa çıkan küçüklere, “Arife Çiçeği” ismini vermişlerdi. Os
Muhterem Okuyucularımız; On bir ayın sultanı Ramazan Ayı teşrif etti. Evimizi, gönlümüzü, hayatımızı, dünyamızı şereflendirdi. Bir yıl boyunca kirlenen dünyamızı temizlemek için; günah, gaflet ve hatalarla ağırlaşan ruhlarımızı hafifletmek için yine...
Allâh’ın adının anıldığı mekânlar, feyz ve mânevî enerji merkezleridir. Sohbetlerde büyüyen çocuklar duyarlı olurlar. Hareketli olsalar da yaramaz olmazlar, ruh dünyaları sekînetle donanmıştır. Merhametli olurlar. Saygı nedir bilirler. İletişim becer
Amerikalı bilim adamları zürafanın doğumunu izliyorlar. Yavru doğar doğmaz yere düşüyor. Sağlıkla hayatına devam ediyor. Bir dahaki doğumda yavrunun yüksekten düşmesi ona zarar vermesin diye yumuşak bir döşek hazırlıyorlar. Ne mi oluyor, zürafa yavru
Ölümüne emaneti taşıyanın ömrü, buraya kadardı. Vazifesini tamamlamanın huzuru ile varlık sahnesinden çekildi. Biliyordu; öleceğini bile bile buraya kadar gelişin hikmeti, sedef içinde saklanan incinin hayatına sebep olmaktı. Biliyordu; ölmek yok olm
Toprağın emeklerimizin karşılığını cömertçe verişi, tekrar ekip biçmeye dâir şevkimi çoğalttı. Toprağa bu husûsiyeti veren Allah, rızâsı uğruna gösterdiğimiz gayretleri kim bilir nasıl da şânına yaraşır bir keremle karşılayacaktı. O’na lâyık olamazdı
