Türkçemize sevgi olarak tercüme edilen muhabbet, aslında “hubb” kökünden türemiştir, aynı mânâdan gelen “habbe” tohum demektir. Her tohum nasıl ki kendi varlığına uygun bir tecelli ile kendini izhar ederse, muhabbetler de kendi özlerinde taşıdıkları ...
Dijital imkânların herkese ulaştığı, her türlü gayri meşrû fikir ve davranışların parmak uçlarımız kadar yakınlaştığı günümüzde, bir müslüman direnci ile “maâzallah” deyip gönülleri, parmak uçlarını, gözleri ve kulakları ma’siyetten koruyup, takvâ ve
Yüce Rabbimiz, peygamberleri arasında âlemlere rahmet olarak gönderdiği Sevgili Habibine çok özel ikramlarda bulunmuştur. Cabir bin Abdillah’ın haber verdiğine göre Allah Rasûlü -sallallâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz şöyle buyurdular: “Benden evvel ...
O aziz peygamberin yüreğinden düşmeyen asıl dert ise ümmetin yüce Rabbimize karşı mânevî durumu idi. Zira beden fanidir. Bedenin ihtiyaçları da bir yolla ilahî teminat altındadır. Rızık, maksumdur. Acılar zaman içinde unutulur, ruh ise bâkidir ve ebe
Ruhun sükûnu ve tesellisi, aynı duygularla samimi olarak buluşabilmek, bedenin sükûnu ise fıtrî ihtiyaçların karşılanabilmesidir. Yüce dinimiz, hayırlı ümmet olarak vasıflandırdığı mü’minler arasındaki bu iki ilişkiyi en ideal şekilde ilahi ve nebevi
“Allah'a yeminle söylerim ki Allah yolu yolculuğu ancak doğrulukla, nefsin kibir ve gururunu kırmakla, alçakgönüllülükle, Allah’ın kudreti karşısında aczini itirafla, seçkin peygamber Muhammed aleyhisselamın sünnetine uymakla ve Allah’tan gayri her ş
Hayat ve ölüm kelimeleri insanın geçici hayatındaki hem sevinçleri, nimetleri, mutlulukları hem de acıları, çileleri, sıkıntıları temsil ediyor. İnsanoğlu var olduğu günden beri bir taraftan kendisine sunulan bütün nimetlerle, diğer taraftan da mahrû
İnsan önce kendini sonra da diğer insanları ıslah etmeye çalışmalıdır. İnsanın kendini ıslahı şirkten, küfürden, günahlardan kaçınması, imana ve güzel davranışlara sarılması ile mümkündür. İnsanın takvâ sahibi olması, Allah’tan korkarak emirlere ve n
İslâm ümmeti Kur’an-ı Hakîmin beyanıyla hayırlı bir ümmettir. Hayırlı oluşu da bu ümmetin fert ve toplum olarak hem kendi öz nefislerine hem birbirlerine, hem de ulaşabildikleri her insanı mârufa yönlendirmeleri, münkere de engel olmalarıdır. Zira mâ
İnsan yaşadığı dünya ile ilişkilerini önce gözleri ile kurar, sonrasında, duyduğu, kokladığı, dokunduğu, tattığı her şeyle dış dünyası ile ilgili bilgiler edinir, bilgileri artıkça dış dünya ile ilgili yeni sorular sormaya başlar. Bilgilenmesi, sorul...
