“Birlikte koşalım. İmkân varken, yürek varken, nefes varken, umut varken, güç varken koşalım. Gün gelecek, tüm bunları yapmaya tâkatimiz kalmayacak. Ama bugün o gün değil. Bu yazıyı okuyabiliyorsan hayattasın demektir. Bugün koşma günü. Koşabiliyorken koş.”
Bir caminin çay ocağında arkadaşlarla çay içiyorduk. O esnada sokakta iki çocuk koşuyordu. Birbirlerini kovalıyor, şakalaşıyor, oyun oynuyorlardı. Ayakkabılarından sıçrayan toprak, neşelerin...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!